Podsumowanie roku 2015 w k-popie

[Grafika - kadr z MV SHINee "Married To The Music" - https://www.youtube.com/watch?v=bcu7yZBeSKw]

Kolejny rok za nami; dwanaście miesięcy temu, w poprzednim podsumowaniu, zastanawiałam się, co przyniesie k-popowi 2015. Cóż – dzisiaj już to wiem, dlatego z pełną odpowiedzialnością mogę nazwać ten okres „całkiem niezłym” z wahaniami na „naprawdę dobry”. Sporo się wydarzyło, i, na szczęście, głównie w sferze muzyki, a nie skandali i afer. Nie znajdę chyba lepsze momentu, żeby to wszystko zebrać w jednym miejscu – więc oficjalnie zapraszam na tegoroczne podsumowanie~

Zacznę od statystyk:

W roku 2015 pod skrzydłami różnych wytwórni zadebiutowało około 100 nowych zespołów, z czego żaden nie zdążył jeszcze się rozpaść (poczytujmy to za sukces). Solowych artystów, którzy również wyszli w ostatnich miesiącach na scenę, było w granicach 50 (z czego ponad połowa wywodziła się z istniejących już grup). Najmniej liczne były nowe sub-unity – powstały jedynie 3, czyli liczba spokojnie policzalna na palcach jednej ręki. Rozpadły się natomiast 24 zespoły; swoją karierę zakończyło między innymi Jewelery, C-Clown i 5Dolls. Wiele z rozwiązanych grup w ubiegłym roku wchodziło w skład debiutantów.

Mieliśmy okazję przez te dwanaście miesięcy oglądać ok. 750 teledysków (nie licząc tych wydanych do ścieżek dźwiękowych filmów i dram, a także na potrzeby zagranicznej promocji – np. w Japonii) opublikowanych na Youtube. Daje to w przybliżeniu nieco ponad dwa klipy dziennie! Prawdziwym mistrzem w tym temacie był Jay Park z rekordową ilością 9 MV. Niedaleko za nim uplasowali się październikowi debiutanci – iKON – z liczbą 7 MV. Lider Block B, Zico, jako solista wydał aż 6 klipów, a tyle samo wypuścił w tym roku BIGBANG pod skrzydłami YG. Po 4 MV w tym roku na swoim koncie mieli również Lim Kim, EXO, Girls’ Generation, Lovelyz, Monsta X, Nine Muses i JJCC. Trzy razy na scenę w mijającym roku wracali Roy Kim, Red Velvet, Jonghyun, GOT7, HIGH4, K-Much i BTS (proszę wybaczyć, jeżeli pominęłam jakąś grupę lub artystę).

Deski programów muzycznych dźwigały w tym roku wszystkie zespoły, które zalicza się do grona tzw. „starych wyjadaczy” – czyli te wszystkie grupy, które zna chyba każdy fan k-popu. Po trzech latach na publiczną stronę k-popu wrócili BIGBANG i dziewczyny z Wonder Girls w lekko zmienionym składzie. Po raz pierwszy od czterech lat mieliśmy okazję posłuchać SG Wannabe, a spektakularny comeback po dziewięciu latach przerwy zaserwowali nam członkowie TAKE. Znaków życia scenicznego nadal nie dostaliśmy od Lee Hyori, Lee Hi i After School (to już dwa lata!). 2NE1 zaszyły się w piwnicy YG na cały 2015 (z wyjątkiem CL, która przygotowuje się do debiutu w Stanach Zjednoczonych), a z podobnych przyczyn (solowe projekty poszczególnych członków) od pląsania na żywo odpoczywało też Block B.

Wygrane w programach muzycznych: 

• 28 – EXO

• 22 – BIGBANG 

• 19 – Girls’ Generation

• 13 – Taeyeon

• 11 – EXID

• 10 – Shinhwa, SHINee

• 7 – VIXX, Red Velvet

• 6 – Jonghyun, 4Minute, BTS, B2ST

• 5 – SISTAR, A-Pink, iKON

• 4 – INFINITE, f(x), Jung Yong Hwa, PSY

• 3 – Mad Clown, Davichi, INFINITE H, IU, CN Blue

• 2 – Naul, Im Chang Jung, Zion.T, AOA, Niel

• 1  - GD & TOP, Soyu & Kwon Jeong Yeol, Dymanic Duo, GD X Taeyang, Zico, Minah, B1A4, Ailee, BToB, Park Kyung, Kim Sung Kyu, Donghae & Eunhyuk, FT Island, Lee Hong Ki, Baek A Yeon, B.A.P

*liczyłam: M! Countdown, Inkigayo, Show Champion, Show! Music Core i Music Bank

5 najlepiej fizycznie sprzedających się albumów (według Hanteo*):

1. EXO – EXODUS / Love Me Right – 833,240 sprzedanych kopii

2. EXO – Sing For You – 320,000 sprzedanych kopii

3. SHINee – Odd – 225,650 sprzedanych kopii

4. SUPER JUNIOR – Devil – 189,850 sprzedanych kopii

5. BTS – The Most Beautiful Moment in Life pt. 1 – 176,180 sprzedanych kopii

*stan z dnia 26 grudnia 2015, liczby podane w zaokrągleniu do pełnych dziesiątek

5 najczęściej oglądanych na Youtube MV*:

1. Bigbang – Bang Bang Bang – 93 628 364 wyświetlenia

2. PSY –  Daddy – 81 297 889 wyświetleń

3. Big Bang – Loser  – 77 846 843 wyświetlenia

4. EXO – Call Me Baby – 68 223 200 wyświetleń

5. Big Bang – Bae Bae – 52 757 833 wyświetlenia

*stan z dnia 30 grudnia 2015

Później ważniejsze wydarzenia ze świata k-popu:

Styczeń

- Rozwiązanie Jewelry, WonderBoyz i Airplane

- Dahee z GLAM zostaje skazana na rok więzienia za współszantażowanie Lee Byung Huna; rozwiązanie zespołu GLAM

Luty

- Rozwiązanie Bob Girls

- Jedna z trainee DSP Media, uczestniczka programu Kara Project – Ahn So Jin – popełnia samobójstwo

Marzec

- Rozwiązanie 5Dolls

Kwiecień

- Comeback BIGBANG po 1062 dniach

Maj

- Clara zostaje podejrzana o szantażowanie CEO Polaris Entertainment

Lipiec

- Kontrowersje związane z tekstem rapu Mino z Winner użytego w programie SMTM4 i oficjalne przeprosiny ze strony idola

- Kontrowersje związane z nieodpowiednim zachowaniem Girl’s Day w programie telewizyjnym zakończone oficjalnymi przeprosinami ze strony zespołu

- Zico z Block B i jego menadżer uczestniczą w wypadku samochodowym; kierowca (menadżer) był pod wpływem alkoholu

Sierpień

- Śmierć piosenkarki Yeon Gyu Sung z nieznanych przyczyn

- Oświadczenie Woollim Entertainment o wniesieniu pozwu przeciwko TASTY w związku z naruszeniem zasad kontraktu poprzez samowolną promocję zespołu w Chinach

- Sulli odchodzi z f(x), aby skupić się na karierze aktorskiej

- Tao wnosi do sądu o rozwiązanie kontraktu z SM Entertainment oraz oficjalnie puszcza EXO

-Rozwiązanie EvoL i SHU-I

Wrzesień

-Ustalenie grzywny w wysokości 25,000$ dla stacji telewizyjnej Mnet w związku z tekstem użytym przez Mino z Winner w jednym z odcinków „Show Me The Money 4” (lipiec)

Październik

- Kontrowersje związane z rzekomą seksualizacją mundurków szkolnych w reklamie, w której wystąpił JYP oraz zespół TWICE z jego wytwórni (który jeszcze wówczas nie zadebiutował)

- Kontrowersje związane z albumem IU „Chat-Shire” (kwestia nieautoryzowanego wykorzystania głosu Britney Spears w piosence „23” oraz powiązania z motywami pedofilii w  piosence „Zeze”)

- Pozwanie wytwórni CJ E&M przez amerykańską wytwórnię muzyczną o odszkodowanie w kwocie 50 milionów dolarów za naruszenia w kwestii praw autorskich

Listopad

- Wykupienie 70% akcji Cube Entertainment przez Loen Entertainment

- Były menadżer i członek SS501, Heo Young Saeng, zostaje oskarżony o zdefraudowanie ponad 70 000$ z dochodów zespołu

Grudzień

- Oskarżenie IU o nieautoryzowane wykorzystanie grafiki amerykańskiego artysty na okładce albumu ‘Chat-Shire’

- Eli z U-Kiss ujawnia opinii publicznej swoją żonę, co powoduje kontrowersje w środowisku medialnym

I, zupełnie na koniec, absolutnie subiektywnie - to, co najlepsze i najgorsze miał do zaoferowania k-pop w tym roku (według Olle):

DEBIUTY

[Grafika - kadr z MV MONSTA X - "Tresspass" - https://www.youtube.com/watch?v=WLeFYKDtw1I]

NOMINOWANI: SEVENTEEN | DAY6 | MONSTA X

Żadnego naprawdę spektakularnego debiutu wśród męskich grup w tym roku – może oprócz iKON (ale o nich później, i, niestety, w innej tonacji). Wybrałam więc Monsta X. To zespół o mocnym brzmieniu jak na specyfikę rynku i odbiorcy, zdecydowanie hip-hopowym i całkiem przyzwoitym, jeżeli ktoś zapytałby o warsztat poszczególnych członków. Debiutowali z piosenką „Tresspass”, która pozytywnie nastawiła mnie do ich dalszej działalności – ta też była w porządku. Nie ukrywam jednak, że 2015 był dla mnie na polu boysbandów niezbyt pasjonującym rokiem. Wciąż czekałam na kogoś, kto zgniecie scenę jak BTS w 2013, ale chyba będę musiała poczekać jeszcze trochę na coś takiego.  Byłam również mile zaskoczona debiutem Seventeen; nie oczekiwałam od nich niczego specjalnego, a dostałam, jak się okazało, i tak całkiem sporo. 

[Grafika - kadr z MV CLC - "Pepe" - https://www.youtube.com/watch?v=3qmsJbJasfo]

NOMINOWANI: G-Friend | CLC | The Ark

Ten zespół to doskonały przykład na to, jak łatwo można mnie kupić przyjemnym, instrumentalnym podkładem muzycznym z czymś dętym w spisie treści.  CLC pozytywnie zaskoczyły mnie przy swoim debiucie; kiedy był jedynie w fazie planów i zapowiedzi, miałam co do dziewczyn mieszane uczucia. „Pepe” jednak przekonało mnie niemal w stu procentach. To nie jest najświeższy koncept, jaki zdarzyło mi się widzieć, ale pasuje do wieku członkiń grupy i do muzyki, jaką wykonują. To sympatyczne dziewczyny, śpiewają fajną, lekką muzykę – i wcale nie przesadnie cukierkową ani nie oblepioną w seksowną stylistykę. Jak dla mnie są najlepszymi debiutantkami tego roku, jeżeli chodzi w ogóle o zespoły. The Ark miały dobry repertuar i wyciągały wysokie nuty, ale brakowało im „tego czegoś”, co miały CLC . G-Friend brzmiały natomiast bardzo dla mnie nostalgicznie – bo jak Girls’ Generation z czasów debiutu – ale w ostatecznym rozrachunku i tak wciąż wybieram nową grupę Cube Entertainment. 

[Grafika - kadr z MV Jonghyuna - "Crazy (Guilty Pleasure)" - https://www.youtube.com/watch?v=6yIDkbbdOoE]

NOMINOWANI:  Jonghyun | Hyunseung | Park Kyung | Lee Hong Ki

Kiedy pojawiły się pierwsze informacje o solowym debiucie Jonghyuna, moją pierwszą myślą było „nareszcie”. Oczekiwałam od niego bardzo dużo – w końcu większość piosenek, które skomponował lub napisał dla SHINee i innych artystów, to do dzisiaj jedne z moich ulubionych utworów. Kiedy wydał mini-album „Base” okazało się, że tworzy muzykę dokładnie taką, jakiej ja chciałabym słyszeć w k-popie więcej. R&B i soul? Proszę mnie zapisać, przyjmę w każdych ilościach. Zwłaszcza z głosem Jonghyuna, który uważam za jeden z najbardziej charakterystycznych w tej branży na chwilę obecną. Mogłabym praktycznie rozpłynąć się nad tym debiutem i ze stanu ciekłego wymachiwać perłowo błękitnym lighstckiem. Mam też cichą nadzieję, że to nie będzie ostatni solowy projekt głównego wokalisty SHINee. 

[Grafika - kadr z MV Taeyeon - "I" - https://www.youtube.com/watch?v=4OrCA1OInoo]

NOMINOWANI: Amber | Taeyeon | Lizzy | ChoA

Lizzy podjęła się trotu (co jest ciekawą niszą, choć nie do końca dla mnie), Choa zdecydowanie marnuje się w AOA, a Amber wydała jeden z lepszych mini-albumów tego roku – dlaczego więc wybieram Taeyeon? Nie, nie jest to absolutnie przeogromna sympatia do Girls’ Generation. W każdym razie, nie tylko to.

Liderka SNSD dysponuje bardzo dobrym głosem i niczego nie można jej zarzucić również w kwestii techniki. Trochę obawiałam się, że to, co wyda, będzie przypominało materiał Kyuhyuna z Super Junior (czyli powolne ballady, za kilka lat idealne do programów takich jak „Immortal Song”) – bo to takie… oczywiste dla głównego wokalisty, nie sądzicie? Na szczęście jednak piosenki Taeyeon mają trochę więcej charakteru. Lubię je – szczególnie „I” – bo brzmią orzeźwiająco i pozwalają artystce na całkowicie uzasadnione pokazanie tego, co potrafi zrobić z głosem. Co się stało w 2015 z SM Entertainment? Ten skok jakości jest zatrważający… 

[Grafika - kadr z MV BASTARZ - "Zero For Conduct" - https://www.youtube.com/watch?v=F32G-iOirbg]

NOMINOWANI:  BASTARZ  (Block B) | LR (Vixx)| A.Kor Black (A.Kor)

Nominowane zespoły to jednocześnie wszystkie sub-unity, które zadebiutowały w ciągu minionych dwunastu miesięcy. Konkurencja nie była duża, a walka ostatecznie rozegrała się i tak jedynie pomiędzy BASTARZ i LR. Bardziej przekonał mnie chyba całokształt podgrupy Block B, chociaż Ravi i Leo z Vixx zawiesili poprzeczkę jedynie trochę niżej. Niemniej, wybór padł na trójkę facetów w hip-hopowym, zakręconym kawałku promującym niezły mini-album. To wszystko ubrane w fajny, mocno przepuszczony przez filtry teledysk – nic dodać, niewiele ująć… 

REGULARNA AKTYWNOŚĆ

[Grafika - kadr z MV EXO - "Love Me Right" - https://www.youtube.com/watch?v=RuqaVryDRd0]

NOMINOWANI: VIXX | EXO | SHINee | HIGH4 | BTS

Zawsze boję się, że SM Entertainment zrobi z EXO to samo, co czekało Super Junior – czyli z każdym powrotem będzie im dawać kolejną wariację na temat największego hitu. „Growl”, jak śmiem twierdzić, jest przełomową piosenką dla k-popu, ale na szczęście chłopaki nie są uwięzieni w jej aranżacjach. Wszystko, co wydali w tym roku, stoi na najwyższym poziomie solidnego popu - zarówno „EXODUS”, jak i świąteczny album. Obie płyty są bardzo w stylu EXO, i osobiście zapewne będę ich słuchać przez długi czas (jak zresztą niemal wszystkiego, do to tej pory zaśpiewali). Jestem też mile zaskoczona postępem na polu występów na żywo – brzmią naprawdę dobrze, jeżeli wziąć pod uwagę karkołomne choreografie, jakie członkowie zespołu jednocześnie wykonują.

[Grafika - kadr z MV MAMAMOO - "Um Oh Ah Yeh" - https://www.youtube.com/watch?v=pFuJAIMQjHk]

NOMINOWANI: Nine Muses | Red Velvet | MAMAMOO | Wonder Girls | Brown Eyed Girls | SNSD

Jak widać, w tym roku na scenę wrócili najlepsi – i to w świetnym stylu. Kto mógłby w ogóle konkurować z Wonder Girls i Girls’ Generation, skoro to zespoły, których już  sama nazwa wywołuje wielkie emocje? Zwłaszcza, że obie grupy pokazały naprawdę dobry repertuar i perfekcyjne występy na żywo. Wróciły również Brown Eyed Girls, czyli mój ulubiony zespół z całego k-popu.

A jednak, mimo wszystko, dla mnie to był rok MAMAMOO. Dziewczyny zaczęły od niesamowitej kolaboracji z EsnĄ, a później wydały bardzo dobry mini-album „Pinky Funk”. Od samego debiutu ten zespół trzyma się jednego stylu muzycznego (który zupełnym przypadkiem podbił moje serce); jest to nowoczesna wariacja na temat funku i jazzu. „Um Oh Ah Yeah” to ciekawy, pozytywny kawałek – wyraźnie wyróżniał się wśród innych piosenek promujących -  i słychać w nim, że to coś, co właśnie ta grupa mogła wyciągnąć z szafy.

[Grafika - kadr z MV Sunggyu - "Kontrol" - https://www.youtube.com/watch?v=2fBODWRrnWM]

NOMINOWANI: Zico | Jay Park| Sunggyu | Junsu

Czekałam na solowy powrót Sunggyu na scenę od dłuższego czasu – bo w końcu to głos, przez który zainteresowałam się INFINITE. Od jego samodzielnego debiutu minęły już trzy lata, aż w końcu Woollim Entertainment postanowiło z powrotem wysłać go na scenę (nareszcie). Piosenki, z którymi tym razem się promował, z marszu mnie do siebie przekonały, a przesłuchanie reszty albumu było tylko kwestią czasu. Sunggyu śpiewa całkiem bezpieczny repertuar, ale mimo tego jest w tym coś niebanalnego i interesującego. To spokojne kawałki, chociaż zupełnie nie nudne – brzmią trochę jak stary, dobry pop, który nie musi wciskać się na siłę w główny nurt.

[Grafika - kadr z MV Lim Kim - "Awoo" - https://www.youtube.com/watch?v=CXPADwU05OQ]

NOMINOWANI: Lim Kim | Ga-In | BoA | ANDA

To był trudny wybór; uznałam jednak w połowie procesu myślowego, że nie mogę kierować się wyłącznie ślepą sympatią i od czasu do czasu powinnam zmusić się do obiektywizmu. Wszystkie nominowane przeze mnie solistki w tym roku pokazały publice naprawdę dobry materiał, i nie zawiodły oczekiwań (przynajmniej moich). Ostatecznie zdecydowałam jednak, że ten okres był szczególnie pełen Lim Kim. Wydała dobry album w swoim własnym, charakterystycznym stylu, a łącząc to z jej niesamowitym głosem… cóż, tym razem musiało paść na nią.  Cenię ją również za pewnego rodzaju akustykę brzmienia i ciekawe koncepty, które wcale nie są przesadzone – teledysk do piosenki „Awoo” to wizualna perełka.

[Grafika - kadr z MV INFINITE H - "Pretty" - https://www.youtube.com/watch?v=efK-S_R1tfk]

NOMINOWANI: INFINITE H | TTS | Donghae & Eunhyuk

Sub-unitów było ostatnio jak na lekarstwo; k-pop chyba naprawdę zmierza coraz mocniej w stronę solistów. Jeżeli chodzi o podgrupę nazwaną (przeambitnie) Donghae & Eunhyuk, raczej nie wyszli poza to, co zawsze robią w ramach swojego odłamka Super Junior. Z ich stażem w branży mogliby nawet wyjść na scenę z najbardziej sztampową balladą, jaką słyszał świat, i nadal znalazłyby się fanki chętne wziąć to w całości. TTS zaśpiewały dobry, świąteczny album – to z jednej strony wystarczy, żeby mnie kupić, a z drugiej… nie do końca.

INFINITE H natomiast zasługują na wyróżnienie w tej kategorii – bo wydali porządny materiał („As Long As You Are Not Crazy” to już stały element mojej playlisty). Nie da się ukryć, że od samego początku 2015 roku hip-hop był dominującym dopływem inspiracji dla k-popowego światka. Hoya i Dongwoo w tym wszystkim jakoś nie przestali przypominać samych siebie sprzed tej fali rapu i łańcuchów, więc nie potrzebuję już dalszych dowodów. Sprawa zamknięta.

MUZYKA

[Grafika - kadr z MV SNSD - "Lion Heart" - https://www.youtube.com/watch?v=nVCubhQ454c]

NOMINOWANI: Phantom – Could You Be Mine? | MAMAMOO  - Um Oh Ah Yeah | Girls’ Generation – Lion Heart | INFINITE – Bad | EXO – Love Me Right

Uwielbiam Girls’ Generation (jeżeli akurat nie śpiewają cukierkowego, balonowego popu, który lepiej zostawić debiutantkom). Lubię je zwłaszcza wtedy, kiedy próbują brzmieć trochę na retro, i nie przesadzają z ilością cukru na zwrotkę kwadratową. To, czego oczekują fani, to jedno, ale ja wciąż uparcie będę uważać, że członkinie tego zespołu mają dobre głosy bez nadawania im „uroczych” (zazwyczaj piskliwych) tonów. „Lion Heart” spodobało mi się od pierwszej chwili (choć cały album nie był tak dobry) – jest lekkie, przyjemne i nie trąca kiczem, a przede wszystkim – wpada w ucho i ma czarującą linię melodyczną (trochę disneyowską, bardzo delikatną i przyjemną). SNSD nie są już dziewczynami rok po debiucie, więc nie muszą bawić się w landrynkową muzykę, ale jeżeli tego właśnie oczekuje koreańska publika… cóż, niech to przynajmniej będą piosenki w stylu „Lion Heart”

[Grafika - kadr z MV Wonder Girls - "I Feel You" - https://www.youtube.com/watch?v=V9QXQz6uE0M]

NOMINOWANI: EXO – Exodus | BTS – In The Mood For Love (Pt. 1, Pt.2) | Lim Kim – Simple Mind | Wonder Girls – Reboot | Brown Eyed Girls – Basic | SHINee – Odd

Dobrych albumów było w tym roku za dużo – i to jest wszystko, co mam do powiedzenia w swojej obronie. Każdy z tych, które wymieniłam, zasługuje na wyróżnienie, bo to porządny materiał, bez zapychania miejsca balladami i desperackiego dociągania długości do minimalnej. Wonder Girls wróciły po trzech latach, i chociaż nie są już tak popularne jak w czasach „Nobody But You”, ich repertuar to wciąż jeden z najlepszych przykładów tego, jak robić dobre retro. Teraz ten zespół brzmi dojrzalej, bardziej nowocześnie, ale to nadal charakterystyczna, sympatyczna muzyka, łącząca instrumentalny podkład z elektronicznymi elementami. Nikt nie potrafi chyba już brzmieć tak dobrze w repertuarze stylizowanym na lekki vintage (i z taką klasą wyciągać z tego konceptu tego, co najlepsze)…

[Grafika - kadr z MV Jonghyuna - "Crazy (Guilty Pleasure)" - https://www.youtube.com/watch?v=6yIDkbbdOoE]

NOMINOWANI: Miss A – Colors | Jonghyun – Base | Ga-In – Hawwah | MAMAMOO – Pinky Funk

 Żaden mini-album chyba aż tak bardzo nie odpowiadał mi w całości. Zawsze było coś, co przewijałam po pierwszym refrenie lub traktowałam naprawdę jako dźwięki w tle – ale z „Base” sytuacja przedstawiała się zupełnie inaczej. Nie umiałabym wskazać tutaj żadnego z utworów, który byłby słaby. Poza tym, całość sprawia bardzo hipnotyczne wrażenie; jest spójna, a piosenki przechodzą jedna w drugą całkiem płynnie, bez schizofrenicznej zmiany tempa. Również kompozycja sama w sobie jest, jak na k-pop, zaskakująco przemyślana. Słychać, że to nie są przypadkowe kawałki muzyki ponumerowane w kolejności losowej i wrzucone na jedną płytkę. Napięcie jest najpierw stopniowo wytracane, aż do najspokojniejszego utworu – „Love Belt” z featuringiem Younhy – a później znów zwiększane przez bardziej dynamiczne piosenki.

[Grafika - kadr z filmiku promującego dramę "School 2015" - https://www.youtube.com/watch?v=vKkCc08XFNA]

NOMINOWANI:  Tiger JK feat. Jinsil – ‘Who Are You? (School 2015)’ – Reset | Kim Min Jae feat. Solar – ‘Twenty Again’ – Star | Wendy, Juk Ji Dam - ‘Who Are You? (School 2015)’ – Return | MAMAMOO – ‘Innisia Nest’ – Girl Crush

Do dramy „School 2015” podchodziłam raczej ostrożnie; oglądałam „School 2013” i wątpiłam, żeby kolejna odsłona mogła przynieść coś naprawdę nowego. Zatrudniono większą ilość idoli, zdjęto trochę wagi z poruszanych tematów – zaznaczono za to wyraźniej wątek romantyczny. Z jednej strony wciąż porównuję wszystko do pierwowzoru, a z drugiej, i tak lubię ten serial. Duży wpływ miała na to ścieżka dźwiękowa, która naprawdę wpada w ucho i jest zadziwiająco konkretna jak na muzykę do dramy. „Reset” to świetna piosenka, a głosy Tigera JK i Jinsil harmonijnie ze sobą współgrają. Swoją drogą, wokalistka Mad Soul Child ma tak uspokajający, deszczowy głos, że doskonale pasuje do takich kawałków.

[Grafika - kadr z MV Ga-In - "Paradise Lost" - https://www.youtube.com/watch?v=4i32ANEa5mk]

NOMINOWANI: Wonder Girls – Candle | BTS – House of Cards | Ga-In – Guilty | Jonghyun – Hallelujah | Brown Eyed Girls – Fractal

„Guilty” to moja ulubiona odsłona, w jakiej można zobaczyć Ga-In – czyli z luźnymi inspiracjami tangiem i muzyką latynoamerykańską. Wyrazisty podkład melodyczny i mocne tempo pasują do jej głosu; dzięki niemu piosenka zyskuje również pewnego rodzaju niepokojący klimat, zwłaszcza w zwrotkach. Zresztą są to brzmienia, które od razu kojarzą mi się z Ga-In. Przewijają się w jej całej twórczości, począwszy od podstaw (czyli zespołu Brown Eyed Girls), poprzez solową aktywność, aż do gościnnych występów u innych artystów (np. w piosence „Everyone Has Secrets” IU). Trudno mi dzisiaj sobie wyobrazić tą artystkę w elektronice lub bardziej syntetycznych dźwiękach, i cieszę się, że jej kariera nie idzie w tym kierunku.  

[Grafika - kadr z MV Primary - "Don't Be Shy" - https://www.youtube.com/watch?v=G9zL-A78oRg] 

NOMINOWANI: MAMAMOO & EsnA – Ah Oop! | Hyorin, Zico, Paloalto – Dark Panda | Zico feat. Zion.T – Eureka | Primary feat. Choa, Iron – Don’t Be Shy

Nie mam wiele na swoją obronę, i naprawdę uważam, że Choa marnuje się w AOA. To nie tak, że nie lubię tego zespołu – ale z repertuarem, którego wymaga od nich publika, spokojnie obyłby się również bez tak porządnego wokalu. Kiedy Primary wydał teledysk do piosenki „Don’t Be Shy”, byłam pozytywnie zaskoczona – pomimo świadomości, że to przecież świetny artysta. Sam teledysk był tylko wisienką na torcie; to, co zaśpiewała Choa, a co Iron uzupełnił rapem, nawet bez otoczki wizualnej broni się bez problemu i w stu procentach. Primary i jego twórczość mają w sobie coś, co nie pozwala przejść obok tego wszystkiego obojętnie, a co potrafi wyciągnąć z niepozornych wokalistów naprawdę niespodziewane brzmienia i stworzyć z nich coś zapadającego w pamięć. 

MV

[Grafika - kadr z MV SHINee - "View" - https://www.youtube.com/watch?v=UF53cptEE5k]

NOMINOWANI: Oh My Girl – Closer | Girls’ Generation – Party | SHINee - View | BASTARZ – Conduct Zero | Mad Clown – Fire | Lim Kim – Awoo

2015 będzie mi się kojarzyć z wieloma klipami i piosenkami, ale w szczególności z „View” SHINee. Pomijając już fakt chwytliwego kawałka, który raz usłyszany długo nie pozwala wyrzucić się z głowy, sam teledysk to wisienka na torcie. Uwielbiam stylizacje na lata osiemdziesiąte, dziewięćdziesiąte – błękitne jeansy i koszulki z logo rockowych zespołów, i ten cały jazz dookoła tego. Tak się składa, że ten zespół potrafi ograć takie tematy, zarówno muzycznie, jak i wizualnie. Cały klip wygląda jak pocięty na kawałki film sprzed kilkunastu lat (tylko że w wysokiej rozdzielczości); łączy to z nienachlaną nowoczesnością i dobrze dopasowaną kolorystyką. Jestem w stu procentach na tak.

[Grafika - kadr z MV Red Velvet - "Automatic" - https://www.youtube.com/watch?v=px2Q47O0_eE]

NOMINOWANI: Hara – Choco Chip Cookie | Donghae & Eunhyuk – Growing Pains | Red Velvet – Automatic | VIXX – Love Equation | Hyuna – Run & Run

Technika wyłaniania się z mroku jest znana, cóż, co najmniej od epoki baroku. W nieco innej gałęzi sztuki i od odrobinę krótszego czasu stosuje się efekt filmu nakręconego przy jednym ujęciu, przy wykorzystaniu kamery dokładnie śledzącej ruchy postaci. Łącząc to razem, można mieć już niejakie pojęcie o estetyce „Automatic” Red Velvet, ale to nadal tylko czubek góry lodowej.

Piosenka jest świetna, jednak teledysk również nie ma sobie niczego do zarzucenia. Jest bardzo artystyczny; kojarzy mi się z instalacjami Tracey Emin i generalnym klimatem jej twórczości. Począwszy od stylizacji, po niepokojącą scenografię i rekwizyty, aż płynne ruchy kamery i zróżnicowane ujęcia, całość robi na mnie ogromne wrażenie. Niemal trudno mi uwierzyć, że coś takiego mogło wyjść spod skrzydeł mistrzów klipów w pudełkach, czyli SM Entertainment…

[Grafika - kadr z MV BTS - "Run" - https://www.youtube.com/watch?v=5Wn85Ge22FQ]

NOMINOWANI: The Ark – The Light | BTS – I Need You, Run | BIGBANG – Loser | MAMAMOO – Um Oh Ah Yeah

Kiedy wydano teledysk do „I Need You”, byłam oczarowana – przydymioną estetyką i zgrabnym połączeniem statyki ujęć z dynamiką obrazu. Wtedy jeszcze nie myślałam o nim jako o czymś z konkretną linią fabularną; w k-popie często wrzuca się w klipy takie oderwane od rzeczywistości, semi-filmowe sceny. Później jednak pojawiło się „Run”, i po prostu zostałam w eleganckim stylu rzucona na kolana, z szeroko otwartymi oczami. To prawdopodobnie odzywa się we mnie odruch humanisty, ale lubię takie nie do końca dopowiedziane historie – w których jest wystarczająco dużo informacji, żeby złapać wątek, ale nie aż tyle, żeby poprowadzić go bez refleksji do końca. Takie właśnie były te teledyski; kontynuujące się bez obligatoryjnych wyjaśnień, słodko-gorzkie. Do dzisiaj czuję się przez nie definitywnie pokonana.

[Grafika - kadr z MV 4Minute - "Crazy" - https://www.youtube.com/watch?v=1nCLBTmjJBY]

NOMINOWANI: Girls’ Generation – You Think | EXO – Call Me Baby | 4Minute – Crazy | Fiestar – You’re Pitiful

Koronę dla królowych choreografii może dostać tylko jeden zespół – 4Minute. Co by o tej grupie nie mówić, poziom ich występów scenicznych zawsze stoi na wysokim poziomie (nawet, jeżeli trąca – a dzieje się to niemal zawsze – lekkim kiczem). „Crazy” to nie jest najbardziej ambitna choreografia, jaką widziałam – ale z drugiej strony, przecież ja w ogóle nie znam się na tańcu. Doceniam jednak to, że synchronizacja dziewczyn zawsze stoi na wysokim poziomie, a ich układy zapadają w pamięć.

PORAŻKI

[Grafika - kadr z MV Roadboyz - "Show Me Bang Bang Bang" - https://www.youtube.com/watch?v=MGze2L5oiG4]

NOMINOWANI: Roadboyz | VIVIDIVA | Six Bomb | M.A.P 6

Nie mam wiele do powiedzenia na temat debiutujących w tym roku zespołów, bo tak naprawdę niewiele z nich przykuło moją uwagę. Niestety, w k-popie niemal wszystko już było, więc pole do manewru dla nowych grup jest niewielkie. Muszą mieć albo szczęście, albo akurat trafić w niszę w muzyce, albo mieć za plecami znaną wytwórnię, żeby w ogóle zaistnieć. Co roku mnóstwo pieniędzy pompuje się w debiutantów, którzy po kilku, kilkunastu miesiącach pakują walizki i wracają do domu, bo zyski nie pokryły wkładów. Roadboyz to zespół wytwórni Coconut Entertainment, o której słyszę pierwszy raz w życiu. Piosenka, z którą podjęli się szturmowania barykad k-popu, jest generyczna, niezbyt świeża jeżeli chodzi o brzmienie, nagrana bardzo małym nakładem środków i aż ocieka od autotune. Możemy mieć tylko nadzieję (z mojej strony niewielką), że jeszcze coś z tego będzie – w końcu niektóre popularne dziś grupy debiutowały równie słabo…

[Grafika - kadr z MV Blady - "Come To Me" - https://www.youtube.com/watch?v=azhp-JLGoXw]

NOMINOWANI: Hello Venus – Wiggle Wiggle | U-Kiss – Always | Blady – Come To Me

Comebacki były w tym roku różne – niektóre rzucały na kolana, inne również nie pozostawiały dużych wątpliwości. Niestety, zdarzały się też takie, które wolałabym przemilczeć – oraz te, do grupy których zalicza się powrót Blady z piosenką „Come To Me”. Gdybym nie znała tego zespołu wcześniej, pewnie byłabym zaskoczona tym, jak można wydawać tak słaby materiał i jeszcze się utrzymywać; mam jednak pewne pojęcie o tym, z czym dziewczyny promowały się wcześniej. Tym razem ich wytwórnia postawiła na seksowny koncept (zaskoczeni?) i piosenkę, która chyba również miała brzmieć uwodzicielsko. Zabrakło dobrych wokali i chyba zwykłego zaangażowania zaplecza technicznego; teledysk wygląda na niechlujnie nakręcony, i wcale nie tak klimatyczny, jak zapewne miał być.

[Grafika - kadr z MV Stellar - "Vibrato" - https://www.youtube.com/watch?v=pOmTdFpIDX8]

NOMINOWANI: Rainbow – Black Swan | Crayon Pop – FM | 2EYES – Pippi | Stellar - Vibrato

Tak się jakoś złożyło, że Stellar wychodzi na prowadzenie w tej kategorii również w tym roku. Ich lustrzanym tragediom, złym makijażom i dziwnym (choć w zamierzeniu seksownym) strojom udało się pokonać naprawdę silnych przeciwników. Decydująca była tak naprawdę sama oprawa teledysku, która uratowała Rainbow i 2EYES od tego anty-wyróżnienia; Crayon Pop natomiast ma taki styl, że koncept musi być idiotyczny (pomimo czego nadal uważam, że w tym roku ich wytwórnia przesadziła). Stellar konsekwentnie trzyma się raz przyjętej estetyki, coraz dalej brnąc w tandetną erotykę. Choreografia i ujęcia są dla mnie zwyczajnie wizualnie żenujące. Znowu nie wiem, gdzie podziać wzrok…

[Grafika - kadr z MV iKON - "My Type" - https://www.youtube.com/watch?v=ZS6vfv4sszg]

NOMINOWANI: Lovelyz | BIGBANG | iKON

Zdaję sobie sprawę z tego, że to nie jest odpowiedzialna decyzja z mojej strony – iKON mają wiele fanek, a ja nigdy nie chciałabym z nimi zadzierać. Cóż. Raczej średnia ze mnie populistka.

Debiut tego zespołu był wyczekiwany z wszelkimi (nie)zbędnymi honorami, jak przystało na YG Entertainment; zanim chłopaki w ogóle mogli stanąć na scenie, musieli odczekać stosowny czas w czeluściach wytwórni, gdzie z wprawą przekłada się kolejne powroty i projekty na bliżej nieokreślone później. Kiedy w końcu iKON ujrzeli światło reflektorów i błysk w oczach fanek na widowni, wszyscy spodziewali się, co najmniej, fajerwerków. Można oczekiwać czegoś mniej od zespołu chłopaków, którzy znaleźli się w ścisłej czołówce SMTM3? Fanki się nie zawiodły. Opinia publiczna także. Posypały się nagrody i pochwały, i konfetti, i wielka fala miłości. Osobiście nie podzielam tego entuzjazmu; materiał wydany przez iKON to takie odgrzewane, bezpieczne kotlety YG. Absolutnie nic nowego.

[Grafika - kadr z MV Sunny Hill - "Child in Time" - https://www.youtube.com/watch?v=GHB5jlv-Atg]

NOMINOWANI: Sunny Hill | 15& | iKON | Niel | Play The Siren | U-KISS

Nie mam nic przeciwko balladom (lubię ballady), a tym bardziej nie mam nic przeciwko Sunny Hill (bo uwielbiam ten zespół!), ale… w tym roku dziewczyny wydały materiał, który bardziej pasuje do statecznej, zasłużonej solistki po trzydziestce (czemu w Korei w tym wieku trzeba już rozglądać się za soundtrackami do zaśpiewania?), niż do ich dotychczasowego repertuaru. Ich poprzednie kawałki, chociażby nawet były wolne i spokojne, do dzisiaj są stałymi pozycjami na mojej playliście. „Child in Time” wydaje mi się w porównaniu z nimi po prostu nijakie – nie pamiętam wiele z tej piosenki. Sama linia melodyczna była w porządku, wokalnie nigdy nie było w tej grupie gorzej niż bardzo dobrze… może to po prostu fakt, że wszystko brzmi jak zespół bez pomysłu, stworzony do wypełniania tła muzycznego w dramach? A przecież Sunny Hill stać na dużo więcej. 

Czego to był rok?

Nie da się ukryć, że 2015 minął pod znakiem hip-hopu. Gdzie nie było rapu w ciągu ostatnich miesięcy? Nawet SM Entertainment, które z tym gatunkiem muzyki ma niewiele wspólnego, nie do końca oparło się jego nieoczekiwanej fali popularności.

Podczas gdy telewizja zalewała konsumentów kolejnymi programami survivalowymi, w których umiejętność zgrabnego rapowania na czas i pod presją była jednym z głównych atutów, wytwórnie muzyczne próbowały zagarnąć z tego wszystkiego coś dla siebie. W czwartej już edycji Show Me The Money, obok artystów z podziemia hip-hopowego, znalazło się również mnóstwo idoli; Unpretty Rapstar nadawane przez SBS stało się natomiast tak popularne, że w ciągu tego roku wypuszczono aż dwie jego serie. Tragiczny montaż, wyciskanie łez z uczestników i idiotyczne misje mające wzbudzić emocje w odbiorcach odniosły duży sukces. Dzięki telewizyjnym pięciu minutom wielu artystów wydostało się z muzycznego Hadesu i ujrzało światło dzienne – nawet, jeżeli tylko na krótki moment po zakończeniu emisji (co dopiero się okaże).  Przez oba programy przewinęło się także całe mnóstwo autorytetów w dziedzinie rapu, legend undergroundu, starych i nowych gwiazd, producentów, których twarzy publika dotąd nawet nie kojarzyła – fotele jurorskie były oblegane i lśniące siłą nazwisk ludzi, którzy w nich zasiadali. 

Poza tym, pisząc w nagłówku o gigantach, miałam na myśli powrót wszystkich największych zespołów - tych, o których pisze się, że to druga i trzecia generacja. Sceny w ostatnim czasie były pełne starych wyjadaczy; SHINee i BIGBANG, Girls' Generation i Super Junior, Wonder Girls  i Brown Eyed Girls, KARA i INFINITE. To był pod tym względem ciężki rok dla debiutantów, bo generalnie trudno przebić się w gęstej konkurencji, a co dopiero, kiedy są to zespoły ze stabilnymi, ogromnymi fanklubami? 

Czego spodziewam się po 2016?

Jeszcze większej ilości solistów - zarówno tych, którzy debiutowali już w ramach jakiegoś zespołu, jak i tych niezależnych. Dalszej eksploatacji hip-hopowego konceptu, kolejnych odsłon "Up&Down" od EXID (ze zmienionymi tytułami), może w końcu comebacku Lee Hi? Niestety, co muszę pesymistycznie zauważyć, wieszczę też sporo upadków - tendencja do rozwiązań zespołów jest od kilku lat wzrostowa, i nic nie wskazuje na to, żeby coś miało się zmienić przy obecnej sytuacji debiutantów z małych wytwórni. Mimo wszystko, zobaczymy, co przyniesie 2016 - mam nadzieję, że będzie łaskawy dla świata k-popu~

A wy? Jak oceniacie 2015? Co chcielibyście zobaczyć w 2016?